Evet. Çoğumuzun başına gelmiştir. Ani gelen sebepsiz can sıkıntıları. Offf!.. bak hatırladıkça bunalıyorum. Her şey iyi, güzel, işler yolunda ama bundan memnun olmayan, hadi problem yaratalım diyen bir canavar çıkageliyor aniden. O da ne..!! Can Sıkıntısı…. Tamam da durduk yere nereden çıktı şimdi bu? Bir hata mı yaptım? Veya fark etmediğim bir terslik??? Kafamda deli sorular.. “Her şey çok sıkıcı”,”ben neden varım” “siz neden varsınız?” ,”hayata gelme amacım ne?” diye uzayıp giden bir varoluş krizine sokuyor seni. Gel de şimdi “neyin var?” diye soranlara açıkla.. Ben de bilmiyorum ki… Hayır üsteleme kardeşim problemi bilsem ben de çözeceğim de, ortada bir problem yok.
Her neyse bu böyle olmaz dedim, bir şeylerle uğraşmak lazım ki bu canavarın beni ele geçirecek fırsatı olmasın.. Ne yapabilirdim? Sahi benim yeteneğim neydi? Hani her insanın bir yeteneği vardı? Benimki neydi ki acaba…. 28 yıldır bulamadım, ilham perileri 50 den sonra gelirseniz evde yokum kardeşim..! Neyse araştırdım durdum, sayılarla boyama tablosu bulup aldım. Hem vakit geçirip kafamı meşgul edecektim hem de evime, içinde benim de emeğim olan yeni bir tablo yapmış olacaktım. Harikaaaa….. Ve günlerce o minik minik yerleri boyadım durdum. Hayır o kadar miniklerdi ki stres atayım derken daha çok gerildim. Ama hırs yaptım bitirecektim. Bazı geceler saat üçü, dördü bulana kadar boyadım. Evetttt tablom bitti.. Güzeldi ya fena da olmadı hani.
Peki ya şimdi?
Yine bir boşluk hissi.. hayır hayır canavar kardeş sana fırsat vermeyeceğim. Durduk yere gelip beni varoluş krizine sokmanı bekleyemem. Hemennnn yeni bir hobi edindim ve ta ta ta taaaaaaa çanta örmeye başladım.. Kendime o sosyal medyada hep gördüğüm güzel çantalardan birini öreceğim. İşe koyuldum, kaç defa ördüm söktüm hatırlamıyorum. İzlediğim videolarda mı sıkıntı var, ben mi videoları anlamıyorum çözemedim gitti. Yeni stres yüklenmiş oldu tabi bu arada. Ör-sök derken bu iş böyle olmayacak diyip bıraktım. Çıktım şöyle güzel bir yürüyüş yaptım ve eve döndüğümde oradaydı… Örmeye çalıştığım güzel çantam.. Gel bana sahip ol diye yalvarıyordu adeta. Anlayacağınız hırsım devreye girdi yine. Bu sefer kendi çapımda bir şeyler yapmaya çalıştım. Uğraşlarım sonucu bir çantaya sahip oldum. İyi mi oldu kötü mü bilemem ama ben yaptım onu! O benim ürünüm. Kullanırım ben bunu yhaaaaa diyerek gardırobumda yer açtım sevgili çantama..
Tahmin edeceğiniz üzere yeni bir uğraş arıyorum kendime. Şu sıralar kocaman fiyonklu tokalara takıldı aklım. Renk renk alıp yapsam mı acaba? Neyse ben bir toka yapıp geleceğim…:)
